ElephantsWorld Kanchanaburi

Daar was ie dan; een verslagje over mijn ervaringen bij ElephantsWorld! Op het moment van schrijven zit ik hier alweer meer dan een maand. Het blijft een cliché om te zeggen maar de tijd vliegt hier echt voorbij. Aanvankelijk zou ik van 10 april tot 10 mei blijven, maar ik heb besloten om te blijven tot 18 mei. Ik zal eerst maar even bij het begin beginnen:

’s Ochtends werd ik door de taxi opgepikt vanaf mijn guesthouse Jolly Frog. De eerste dag was de bedoeling dat ik de dag als visitor beleefde, om zo goed in de schoenen te kunnen staan van de bezoekers en een goeie indruk te krijgen van EW.
Elephants World is een olifantentehuis voor oude, zieke, gehandicapte en geredde olifanten hier in Thailand. De organisatie is in 2008 opgericht door dr. Samart, een Thaise dierenarts hier in Kanchanaburi. Hier hebben ze de motto: Here we work for the elephants and the elephants not for us! In 1989 is het omhakken van bomen verboden door de overheid, waar in die tijd duizenden olifanten bij werden gebruikt om de boomstammen te kunnen verplaatsen waar trucks niet bij konden. Hierdoor raakten heel veel mahouts (de persoonlijke verzorger/baas van een olifant) met hun olifanten werkloos en hierdoor gingen veel van hun het toerisme in. In die tijd ontstonden de fameuze olifantenkampen, waar Thailand het meest bekend om is. Waar steeds meer mensen zich bewust van worden, maar nog steeds te weinig kennis van is, is dat de manier van omgang met de olifanten op zulke plekken soms ronduit erbarmelijk is. Ze werken te veel uren per dag, krijgen te weinig eten en drinken en moeten te zwaar tillen (de rug van een Aziatische olifant kan slechts 100kg tillen!).
Op Elephants World geven wij de olifanten de kans een rustig, zo veel mogelijk natuurlijk leven te leiden. Hier hoeven ze nooit meer te werken!

Op EW hebben we een vast dagprogramma, wat duurt van 10:00 tot 16:00, dit programma bestaat grotendeels uit het voeren van de olifanten en het voorbereiden van het voedsel voor de olifanten. ’s Middags om 15:00 uur is het hoogtepunt van de dag: zwemmen met de olifanten!

De olifanten zijn stuk voor stuk geweldig! Nu ik ze allemaal een beetje beter leer kennen, valt er wel een soap over te maken haha. Allemaal hebben ze hun karakteristieke eigenschappen. Wij hebben op dit moment 11 olifanten; 2 mannetjes en 9 vrouwtjes. Geen van hen zijn familie van elkaar, wat onnatuurlijk is. In het wild leven vrouwtjes in kuddes bij elkaar en zijn ze altijd familie van elkaar. Mannetjes worden uit de kudde geschopt wanneer ze ongeveer 15 jaar oud zijn en vormen aparte kuddes. Hier op ElephantsWorld heb je dan ook echt te maken met haat-liefde verhoudingen. De meeste olifanten zijn ok met elkaar (3 olifanten zijn zelfs dikke vriendinnen geworden), maar sommige olifanten moeten niet veel van elkaar hebben. Dit geldt vooral voor nieuwe olifanten, het duurt soms heel lang voordat zij geaccepteerd worden door de rest. Onze nieuwste olifant, Bow, is hier nu drie weken ongeveer en nog steeds erg zwak. Zij kwam van een trekking kamp in Chiang Mai, was behoorlijk verzwakt en zat onder de plekken. Op dit moment doet ze het een stuk beter; ze slaapt eindelijk weer liggend (wat essentieel is), haar plekken verdwijnen en ze heeft een gezonde eetlust. Heel speciaal om dit proces mee te mogen maken! Nu maar hopen dat dit oude vrouwtje (70 jaar) nog veel ouder mag worden… In het kamp waar ze vandaan komt was ze altijd samen met een vrouwtje en nu zijn ze dus na 57 jaar ineens gescheiden. Op dit moment houden we dus ook fundraisings om haar vriendinnetje naar ElephantsWorld te kunnen halen.

Naast Bow hebben we nog 8 andere vrouwtjes:
Songkran: Zij is een 76 jaar oud vrouwtje die nu bijna 6 jaar bij ElephantsWorld is. Zij is min of meer onze mascotte. Toen ze 6 jaar geleden hier kwam was ze zo verzwakt en ondervoed dat we 2 keer een grote kraan moesten huren om haar op te tillen. Olifanten sterven namelijk binnen een aantal dagen als ze niet meer kunnen staan. Uiteindelijk, door goede voeding en medicatie, werd ze sterker en sterker en nu is ze een gezond en gelukkig oud vrouwtje hier bij EW! In het begin van haar verblijf moesten de anderen (Kammoon, Malee, Somboon en even later Wasana) niets van haar hebben omdat ze oud en zwak was en werd ze constant gepest. Op een dag werd ze dat helemaal beu en ging ze iedereen te lijf die haar al die tijd kleineerde. Een tijd later sloten Songkran en Wasana vriendschap, wat een geweldige moment was! Zo heeft Songkran zichzelf helemaal teruggevochten en is ze nu een sterke en geaccepteerde olifant hier bij EW!
Kammoon: Kammoon is onze dikste olifant. Grappig verhaal is dat we hier eerst dachten dat ze rond de 2500 kilo zou wegen. Toen Chevrolet hier op een dag een evenement organiseerde (zij doneren soms ook auto’s aan EW) hadden wij de mogelijkheid om alle olifanten te wegen, omdat ze een autoweegschaal meegenomen hadden. Toen bleek Kammoon meer dan 3500 kilo te wegen. Ook zij kwam hier behoorlijk ondervoed en wij denken dat ze nu zoveel eet voor het geval ze weer in zo’n situatie terecht komt.
Malee: Malee was een bedelolifant in Bangkok. Daar is zij jaren geleden aangereden door een auto en sindsdien kan ze niet meer goed op haar linker achterpoot staan.
Somboon: Somboon kunnen wij herkennen aan haar oren. Die zijn behoorlijk verminkt door het jarenlang werken in de jungle voor de houtindustrie. Samen met Kammoon en Malee vormen zij een kleine kudde en zijn ze onafscheidelijk!
Lam Duan: Lam Duan is onze blinde olifant. Zij wordt niet bepaald geaccepteerd door de rest van de olifanten, waarschijnlijk vanwege het feit dat ze blind is. Zij blijft dan ook veel apart van de andere olifanten. Haar mahout is een Japanse vrouw die 32 jaar in Amerika heeft gewerkt als bankier, waarna ze besloot haar leven om te gooien. Een inspiratie!
Aum Pan: Aum Pan is onze oudste olifant. Zij is 78 jaar oud. Ondanks dat zij de oudste is, ziet zij er het mooist uit van allemaal. Dit komt omdat zij de enige is die geen zwaar leven heeft geleid. Zij was heel haar leven een ceremoniële olifant voor Boeddhistische evenementen en had een goede eigenaar. Ze werkte maar een paar uren per dag en op een dag besloot haar eigenaar haar te doneren omdat ze te oud werd om te werken.
Wasana: Wasana is het kleinste van alle vrouwtjes. Daardoor is ook zij gemakkelijk te herkennen. Ook zij werkte heel haar leven in een trekking kamp, tot een bedrijf haar besloot te redden, haar kocht en doneerde aan EW. Na 2 jaar intensief behandeld te zijn werd ze uiteindelijk de gezonde en vrolijke olifant die ze nu is.
Tang Mo: Tang Mo is hier nu ongeveer 2 maanden en is het koppigste van het stel. Ze is erg groot en valt ook te herkennen aan het motoriek: ze loopt altijd razend snel en is erg onrustig. Ook Tang Mo heeft heel haar leven gewerkt in een trekking kamp.
Onze twee mannetjes:
Ngo-Hok (Johnny): Johnny is onze jongste olifant; een 7 jaar oud jongetje. Hij is geboren in gevangenschap en na 2 jaar bij zijn moeder weggehaald om te dienen als bedelolifant in een grote stad. Het is echt grappig om te zien hoe hij zich echt gedraagt als een kind: speels, energie voor 10 en erg koppig. In het water is hij net een vis. Echt geweldig om op hem te zitten tijdens het zwemmen/baden!
Rom Sai: Rom Sai is een mannetje van 35 jaar. Hij werkte heel zijn leven in de jungle tot zijn linkeroog verblind werd door een tak. Rom Sai heeft een oogje op Kammoon, die soms hard-to-get speelt, wat tot grappige taferelen kan leiden.

Het leven hier bij EW is erg back-to-basic. Wij pompen water uit de rivier wat wij weer gebruiken om te douchen en voor de toiletten. De vrijwilligerskamers hebben geen ventilator, omdat wij het moeten doen met een aantal zonnepanelen en ventilatoren gebruiken teveel stroom. Er zijn alleen ventilatoren in de 5 bezoekersbungalows. Ondanks dat wij nu in de heetste periode van het jaar zitten en Kanchanaburi de heetste provincie van Thailand is, vallen de meeste nachten wel mee. Niet te vroeg naar bed en talkpoeder met menthol is meestal voldoende haha.
Ook hebben wij hier geen winkels in de buurt, alles is ver weg. Het enige wat wij dus hebben is 3 heerlijke maaltijden per dag en genoeg water uiteraard. Zondags gaan wij samen met sommige mahouts naar een lokale markt en daarna naar een supermarkt. Grappig om te zien hoe enthousiast iedereen altijd is als het ‘eindelijk’ zondag is en we weer een lekker ijskoud colaatje en fruitshake kunnen drinken! Hier leer je echt gelukkig te worden met de kleine dingen in het leven.
Ook hebben we hier geen WiFi, TV of radio. Dit is in het begin wennen voor sommigen, maar uiteindelijk is iedereen erover uit dat een leven zonder Facebook, Twitter of what ever ook best leuk kan zijn. ’s Avonds zitten we altijd met de hele groep gezellig bijelkaar en als wij bezoekers hebben die blijven overnachten, zitten die meestal ook bij ons.

Hier op ElephantsWorld heb je écht het gevoel dat je met iets goeds bezig bent. Hoe langer ik hier ben, des te meer ik dit gevoel krijg! Al met al is dit tot nu toe met stip hét hoogtepunt van mijn reis en zal ik de komende 4 dagen nog genieten van het prachtige ElephantsWorld!

Een dikke olifantenknuffel!